Ég fékk á endanum að borða á laugardaginn. Það komu reyndar engar matargjafir í Odda. Ætli öllum sé sama um fátæka stúdentinn sem sveltur hálfu hungri? Ef marka má viðbrögð þingmanna við bréfi sem þeim var sent á dögunum um Háskólann og stúdenta, má draga þá ályktun að almennt sé fólki sama um lífskjör og menntun unga fólksins. Er ekki ætlast til að stjórnvöld hafi einhverja stefnu varðandi það hvernig fólk á að komast af meðan það er að mennta sig (...sem á að vera svo svakalega hagkvæmt fyrir þjóðfélagið) - eða er viðhorfið bara 'fyrst ég er búinn að þessu (og er í góóóóðum málum), þá geta hinir reddað sér'?

Mér til bjargar kom amman mín góða (sem er btw fyrrv. ríkisstarfsmaður á eftirlaunum!). Hún bauð mér og frænda í mat og leikhús. Mikið er það gott fyrir andann að næra hann af smá menningu. Við sáum Halldór í Hollywood og það er bara ágætis stykki. Óvenju mikið um rugling en á heildina litið var sviðsetningin góð, tónlistin skemmtileg og leikurinn í flestum tilvikum góður. Ég var ekki eins ánægð með salinn. Hann var frekar andlaus og lítið var um viðbrögð við leiknum ef frá er talin ein hress frú á fremsta bekk (ég var farin að halda að henni hafi verið borgað fyrir að halda uppi stuðinu). Klappið í endann var líka frekar slappt og ekki kom eitt einasta blístur eða bravó!, sem mér þótti miður.

Ég uppgötvaði Kaffi Hljómalind í vikunni og hef farið þrisvar á stuttum tíma. Það er reyklaus, lífrænt og þar fæst Króna konunnar. Það er rekið án þess að einn eða fáir hagnist af rekstrinum og reynt er að kaupa beint af framleiðendum til þess að tryggja heiðarleg viðskipti. Staður mínu skapi.