Búin með BA-ið

Ég sprakk á limminu í gær og hringdi í Silju Báru, leiðbeinanda minn í BA-ritgerðinni. Ég hafði frétt það úti í bæ að einkunn væri komin í hús og gaaat ekki beðið lengur, enda er fólk augljóslega ekkert að flýta sér þarna í Háskólanum. Allavega, eftir hálft ár af heilabrotum, andvökunóttum, samviskubiti, sjálfsvorkunn, en á endanum dágóðri skemmtun, uppskar ég mjög svo gleðilega einkunn upp á níu.

Nú skal þakka þeim opinberlega sem hjálpuðu til. Silju Báru fyrir góðar og skarpar athugasemdir og fyrir að standa aldrei á peppinu. Svo má ekki gleyma að hún lét sig ekki muna um að koma við á Östbane á leið sinni til Strasburg. Vondu frænku minni, Herði frænda og pabba mínum þakka ég fyrir að lesa ósköpin yfir á síðustu stundu. Það reif í samviskubitið, þótt að niðurlotum væri komið, að sjá tölvupóstinn með leiðréttingum Harðar tímasettan klukkan fjögur um nótt. Fórnfúsa fólkið mitt. Síðast en ekki síst á Stymms mikið hrós skilið fyrir þola mig og mitt væl síðastliðið hálfa ár (n.b. helmingur tímans sem við höfum verið saman) og fyrir fallegur rósirnar. Hann er hin raunverulega hetja í sögunnar.

Takk og takk og takk