Bíla-bingó-vöðvar

Þá er biðstaðan búin og ég er komin til útlanda. Það er nú mikið að gera í útlöndum. Ég hef aðallega hjólað síðan ég kom. Hjólað í útlendingastofnun og hjólað fram hjá nýju íbúðinni okkar. Svo hjólaði ég í bæinn. Í bænum labbaði ég í marga hringi því ég rata ekki neitt. Ég hef að minnsta kosti hjólað svo mikið að ég er með harðsperrur í öllum bíla-bingóunum og ég sofna eins og ungabarn á kvöldin. Ég verð áreiðanlega óþekkjanlega fitt næstu jól.

Sólin tók á móti mér á Kastrup og ullarpeysurnar tvær voru bara til trafala. Það sama gilti um gærdaginn, nema þá skildi ég lopann eftir heima. Í dag er hins vegar rigning. Það flækir örlítið málin því að þegar maður hefur ekið um á bíl í 5 ár, þá á maður ekkert vatnshelt. Ég minnist bara langa rigningasama vetrarins í N-Frakklandi þegar ég var alltaf blaut í fæturna.

Ég hef nú enn ekki haft mikið samband við Bauna ennþá enda alveg hægt að komast hjá því. Ef ég héldi mig bara mest heima hjá mér og hjólaði í mesta lagi á bókasafnið með nestispakka með mér, færi síðan í félagsheimili Íslendinga í Jónshúsi til að skemmta mér og á Laundrymat til að drekka kaffi, þá væri þetta nú bara eins og heima. Til hvers að breyta til þegar það er félagsvist á þriðjudögum með öllum hinum Íslendingunum.