Ekkert með engu

Ég lofaði góðri sögu í næsta skiptið og hef verið að reyna að finna upp á einhverju frábæru. Málið með Köben er að hún er næstum of venjuleg fyrir Íslendinga. Það er ekkert skrýtið í gangi. Bara svona venjulegt fólk og venjulegar búðir og allt bara ótrúlega venjulegt. Svona næstum því allavega. Það er reyndar ekkert venjulega hljóðbært í blokkinni okkar. Í morgun vorum við alveg með í morgunmatnum hinu megin. Þau voru að horfa á enska fréttastöð og steikja eitthvað. Eins gott að þau séu ekki með lélegan tónlistarsmekk.

Ætli það eina skrýtna í Kjöben þessa dagana sé ekki bara ég. Að minnsta kosti er erfiðara en allt að finna mat sem inniheldur ekki hvítt hveiti, hvítan sykur eða mjólkurvörur, eins og Hallgrímur Magnússon mælti fyrir um. Ég skellti mér nefnilega til Hveragerðis til að hitta kallinn og fá góð ráð. Uppskar þriggja mánaða bindindi og hreinsikúr sem samanstendur af engu með alls ekki neinu. Það er ekki beint næringarfræðin í kjúlla- og beikonsamlokulandi.

Blenderinn er komið í gagnið. Nú er bara múlinexið, djúspressan og vöfflujárnið eftir.

Ég mæli með Stjórnmálaskóla Femínistafélagsins fyrir konur 6. - 7. október.